I don’t hate people. I just feel better when they aren’t around.”

Ik moet direct aan Corvus denken als ik deze Quote zie staan. Corvus is een (jonge)man die mijn blog kent en wiens glas altijd halfleeg is. Ik denk dat ik het zo mag stellen. Ik kijk uit naar de dag dat hij eens écht blij zal zijn.

Maar daar wou ik dus niet over schrijven. Ik ging deze morgen sporten, hoewel dat een belachelijke verwoording is voor een kwartier fietsen. Ik stond in de file, té lang. Ik kan via 2 grote wegen naar Antwerpen en ze stonden alletwee dicht. De ene door werken, de andere door een ongeval. Dan is het kiezen. Ik koos voor de werken, want daar heb je de zekerheid dat je toch nog enigzins er zal gaan geraken.
Maar ik kwam dus laat aan op de fitness. Ik ga morgen nog eens terug. Ik zou graag een paar krachtoefeneningen doen, maar ik weet niet hoe er aan te beginnen en ik ben ‘te verlegen’ om het te vragen.

Ik overweeg om vanavond mijn makkelijke hap te maken. Dat is dus minitaartvormpjes, kruimeldeeg erin (gaatjes in prikken) en oven al voorverwarmen. Dan neem je een kom, je neemt kerstomaatjes die je in 4 snijdt, mozzarella die je in stukjes doet eventueel wat parma. Je gooit hierover een potjes pesto (rood) en mengt het. Je kapt het in de taartvormpjes en zet het in de oven. Intussen kan je wat rucola wassen met grof zout en pijnboompitten en je hebt een lamme maar lekkere hap.