If you can’t change your fate, change your attitude.

De dagen gaan over in elkaar aan een tempo dat je niet kan bijhouden.

Deze ochtend stond ik een hele tijd stil op de autostrade. Omdat ik nu eenmaal niets anders te doen had keek in naar de man achter me in de wagen. We hebben de hele tijd samen aangeschoven in de file. Ik zag hem zijn ontbijt nuttigen, met opgetrokken wenkbrauwen een flyer lezen en vervolgens zijn restjes ontbijt uit zijn tanden pulken.
Zo sluip je toch even binnen in een ander zijn leven.

Mijn broer is 22 jaar geworden en heeft daar een deftig feestje voor gegeven. Ik had hem geld gegeven, hij bedankte me daarvoor en zei dat 50 euro genoeg was geweest, waarop ik opmerkte dat hij dan zeker geld zou overhebben vandaag. Ja, dat was dan ook weer niet het geval.

Ik ga nu 2x per week paaldansen. Tot ik mij eigen paal thuis heb staan. Normaal zou ik meedoen aan een paaldansvoorstelling. 2 dagen, maar één dag kan ik niet omdat mijn relatie voorrang heeft op mijn hobby en mijn lief mij één dag nodig heeft. Nu mag ik niet meer meedoen. Jammer voor haar.

Ik nam mijn moeder en haar man mee uit eten voor hun verjaardag. Dat was de eerste en tevens de laatste keer. Mijn moeder ‘Je bent wel héél zwaar, het is ongezond. Je kan je toch niet goed voelen in je vel. Je bent echt te dik.”
Zo ging het nog wel even door. En het enige dat ik intussen deed was me volproppen, ook om een statement te maken.

In de badkamer, het 2de deel weliswaar, is er een raam weg en is dat stuk dichtgemetseld. Daar komt de douche. Ook de plaats voor het toilet is bijna klaar.

In de tuin ze we ook bezig, zeker nu we 2 eenden hebben die naar buiten moeten. Al weigeren ze nog steeds te zwemmen. Ze zijn al flink gegroeid.

Om maar even te stellen dat het leven gewoon verder draait. 🙂