Life is tough enough without having someone kick you from the inside

Gisteren ging ik voor het eerst in 6 jaar naar de gynaecoloog. Ik had een rok aan en het begon al dat ik me op de stoel in de wachtzaal zenuwachtig neerplofte en door een barst in de stoel mijn bil een vette harde pits kreeg.

Dus ik sprong terug recht roepend ‘ dat de stoel in mijn gat had gepitst’. Mijn zus, mee voor de morele support keek al een beetje beschaamd naar 3 zwangere koppels in de wachtzaal.

30 minuten na mijn initiële afspraak mocht ik naar binnen en vroeg de dokter of ik nog samen was met mijn ex-lief. Ik zei dat hij intussen met een ander getrouwd was.

Dus de gegevens van het nieuwe lief die een nogal klassieke oude naam heeft gingen in de computer met daarop de eerste vraag hoe oud hij was. ‘Hugh Hefner oud dokter’ … . Hij is even oud als ik.

Ze vroeg of mijn lief kinderen had. ‘Ja, eentje’ – waarop zij ‘Hij kan het dus’ – waarop ik ‘Hij kan een kindje maken, maar voor de rest mag hij gerust wat meer oefenen en zijn best doen’. Wenkbrauw omhoog bij de dokter.

De dokter zei me ‘Uw huisdokter kan uw spiraal ook verwijderen’, waarop ik ‘Ik zie u vaker dan mijn huisdokter’ – wenkbrauw terug naar boven – ‘Ik zal heel gezond zijn’ – waarop zij ‘Je weet niet hoe gezond je bent, want je gaat nooit naar de dokter’. Nu was het mijn beurt om mijn wenkbrauw te doen stijgen.

De dokter ‘Ik zal eens kijken voor een afspraak anders gaat Jeanine zuchten (Dat is de madam aan het onthaal), waarop ik – ‘Jeanine zucht vaak’ waarop de dokter –  ‘Ze is pre-menopozaal’ – ahaaaaa.

Bij ons Jeanine waar ik moest betalen en intussen mijn beste vriendin D onverwacht was aangekomen voor extra support (ze moest later werken en was mijn eerste keus support), ze i ik tegen Jeanine ‘De dokter heeft veel complimentjes voor je’, waarop deze begon te blozen en ik dacht ‘Yes, volgende keer gaat ze vriendelijker zijn’.

Tot zover mijn doktersbezoek, wat dus heel zeldzaam is.