When people talk, listen completely. Most people never listen

Het weekend was zo ‘vreugdevol’ dat ik reeds vergeten ben dat ik vorige week in het prachtige Ronda aan het flaneren was met mijn curvy booty.

En ik kies deze woorden weloverwogen…

Zaterdagochtend eerst in Antwerpen op bezoek naar de schoonmoeder, ik bespaar u deze details met plezier.
Dan naar mijn moeder omdat mijn cadeau daar nog stond voor mijn verjaardag. Mijn broer is daar trouwens tijdelijk (maar volgens ons moeder al veel te lang) op logé.

Het gesprek gaat als volgt:

Moeder: Hoeveel weeg jij nu?
Ik: Waarom heb je daarin interesse?
Moeder: Omdat je toch wel heel dik bent aan het worden
Ik: Als je dan mijn gewicht weet, maakt dat dan een verschil?
Moeder: Neen, dan kan ik zeggen dat je moet afvallen
Ik: Dat heb je dan bij deze gedaan, wat als ik nu eens zwanger zou zijn en het niet wil zeggen?
Moeder: Als je zwanger bent is dat niet op uw gat.

Ik heb er dus absoluut geen problemen mee om te zeggen hoeveel ik weeg. Ik zou nu niet in het openbaar op een weegschaal gaan staan, maar ik heb er geen problemen mee om er eerlijk over te zijn. Het is een nummer dat me inderdaad aantoont dat ik te zwaar ben.

Dan naar Aartselaar, om naar een aquariumwinkel te gaan en dan even langs de papa van mijn lief.
Die is sinds augustus bezig met een dieet, hij woog ver over de 100 kilo. hij is begonnen met een dieet dat zijn overbuurvrouw hem heeft aangesmeerd. Eerst een hele tijd elke morgen een lepel aloë vera en dan elke ochtend en middag ne shake als maaltijd en de avondmaaltijd Montignac stijl.
Niet meer snoepen, frituren en drinken.

Hij weegt intussen 99 kilo en je ziet dat hij een pak kwijt is. Maar dat was hij zonder die zever ook kwijtgeraakt als hij gewoon ne bruine boterham zou eten en al zijn extra’s zoals snoep, frituren, bier zou laten vallen en elke dag een kwartier zou wanden. Mijn inziens dan …. .
We gingen hem wel opzoeken in zijn stamkroeg waar hij een water aan het drinken was. Ik complimenteerde hem met zijn gewichtsverlies. Het was daar trouwens kaartmiddag en redelijk druk in het café.

Als we buiten wandelen gaat het als volgt (hij blijft op zijn barkruk zitten)

Schoonpa: Zeg, jij bent afgelopen jaren toch heel veel bijgekomen hé
Ik: Ja, 15 kilo om en bij (terugroepend, iedereen kan volgen)
Schoonpa: Begin ook maar met dat ding dat ik doe, ik zal de gegevens eens geven, je moet maar afvallen
Ik: wandel door ….

Waarom heeft hij nu ineens het recht om voor mij te gaan bepalen dat ik moet afvallen? Laat buiten kijf dat hij gelijk heeft, hij heeft een heel zwaar overgewicht, is nu aan het diëten en gaat nu plots prediken dat ik dan ook maar moet afvallen?

Het stemt me niet happy. Ik ben begonnen aan een Teatox van Skinnymint, daar blog ik nog wel eens over, maar alweer niet met het doel om te vermageren. Ik wil vermageren, natuurlijk, maar ik wil me niet uithongeren. Ik wil niet vermageren omdat de rest zegt dat ik te dik ben aant worden. Ik wil vermageren omdat ik me beter wil voelen, omdat ik die vetrolletjes op mijn rug beu ben.

Arggrr, de frustratie druipt er van af, I know. 🙂